Миний амьдрал

 Тэнгисийн эрэг дээр би ганцаараа

Тэртээд цахлай шувууд дуулсаар

Далайн давалгаан намуухан аялгуунд бүүвэйлэгдсэн

Сэтгэлээ би аргаданхан байна

Зүүд шиг амьдралыг хүсэхгүй бэрх

Хүмүүний орчлонгоос уйдаагүй

Цаг нь болохоор хясаалж аниргүй явах болно

Өөрийгөө тайтгаруулж явна аа

Энэ л дуугаа дуулсаар явна аа

Энэ амьдралын аясаар явахгүй

Энэ амьдралыг аргадахгүй

Энэ амьдралын сайхныг олж харсан

Энэ амьдрал эгэл биш ээ

Эгэл амьдралаас өөрийгөө би мэдэрсэн

Хатаж хатгахыг мэдэхгүй

Гуниж гуньдаж явахыг хүсээгүй

Хамжааргүй байхыг хэзээ ч бодож явсангүй

Тиймдээ ч би тайван байна

Тиймдээ ч би жаргалтай байна

Бусдыг би гомдоож яваагүй

Надад тийм хүсэл огтхон ч байхгүй

Хүмүүний орчлонд ирээд буцсан энэхэн агшиндаа

Дуулсаар бас дүүлсээр явна аа

Дуулсаар бас уйлсаар буцна аа

Бодрол

 

Яруу найрагч хүн

Тэмдэглэлийн дэвтэрээ хэн нэгэнд үзүүлэхээс илүү хүндэтгэл гэж байдаггүй

Тэгвэл би одоо таньд өөрийнхөө тэмдэглэлийн дэвтэрээс бодрол таталбараа уншиж сонсгоё

Найман сарын бороонд навч уйдна

Уйдахдаа урдын мөчрөө дарна

Дарлаа дарлаа гээд гудайх нь юу байхав дээ

Дараах хаврыг үзэхгүйдээ л гундана

Яах аргагүй өтөлж байна аа гэдэгээ

Намар л их мэдэх юмдаа Найр найрын үнэрт өвгөн шувуу

Өвгөн шувууг сонсоход тэнгэрт харуулдана

Харуулдсан тэнгэрийн чандаас хазаарын тоногшиг

Долоон бурхан шаргина

Жаргалтай найрыг холоос сонсох сайхан байдаг юм

Миний өмнүүр салхи хөврөнө

Хөөрсөн аашинд нь хамхуул хэлмэгдэнэ

Хэлмэгдсэн хамхуулд хөшөө босгохгүй

Хээрийн салхи наранд цаазлуулна

Хүн мэдэхгүй юмныхаа дайсан гэж үнэн шүү

Ширмэн тогоогоо хаваржаанд мартчихаж

Мартсан биш бэр нь завшлаа

Завших завшихдаа бүр зуны гурван сар бүрхээрийн гандтал салхилжээ

Болж өгвөл ойрхоноос эхнэр авмааргүй юм байгаа юм

Илүү гэрийн халтар ханыг

Том хөхүүр дарна

Дарагдсан ханын толгой

Шийрээ тийрнэ

Тийрсэн хөх бургас хүн байсан бол

Тамгын найран дээр гүүнд агсарна даа

Жаргалыг ойрхоноос цуглуулсан хүн

Ардын дууг амарчилж аялдаг юм шиг санагддаг

Тэвчэж чадаагүйдээ л би тэнэг

Тэнэглэснээ мэдээд өөртөө элсэн

Элж байгаагаа мэддэгсэн байсан

Ингэж дотроосоо амархан өтлөх ч байсан уу үгүй ч үү яаж мэдэх билээ

Өөр өөрийгөө өрөвдөөд уйлж байгаа хүнийг аргадах үг олддоггүй юм

Хар чийгэнд мөнгөн баавар харлана

Харласан хазаар норсон чөдөртэй ижилхэн

Ижилхэн хар харын дундаас их цагаан гэгээг морин дэл дээгүүрээ эрнэ

Би ганцаардахдаа чөтгөрийг хүртэл хань татдаг юм

Дуу алдан жингэнэсээр хөршийн хонх

Хонхны гуйлтаар хаалга онгойсонгүй

Онгоохгүй хаалганы хатавчыг сахин

Оройтсон хүргэн нь гэгээнээс ичихдээ гэртээ харьчихлаа

Нэг л өглөө ханьдаа байтугай бурханд ч гологдох өдөр гарна даа

Үүр цүүрээр охин минь яргаллаа

Яргалах ч юу байхавдээ хар дарлаа

Хар дархад нь хазаарын амгай үнэрлүүллээ

Хаана яваа юм бол миний аавын адуу

Би аавынхаа бүсийг дэрлэж

Ээжийнхээ өвөрт эрхэлж байхдаа мангасыг хүлээдэгсэн

Хорвоо гэж эрээвэр хураавар бодролууд

Намайг цас мэт дарахыг нь яана гээч

Миний бодрол

Ш.Гүрбазар

Ice Top - Тань руу нүүж явна

Наран саран ээлжилсээр ээжийн минь насыг нэмээ юу
Санан санан хүүгээ бодсоор нойроо хасан сэрээ юу
Бурхан тэнгэр хайрхан даа сүүгээ өргөн шивнээ юу
Буян нүглийг яалтай гэж үүрээр бөртийж уйлаа юу
Уучлаарай хүүгээ
Уучлаарай хүүгээ
Ухаангүй тэнэгхэн хүүгээ уучил ээжээ ээжээ
Урмыг чинь хугалж байсан бол өршөөгөөрэй
Ариун сайхан сэтгэл тань диваажинд хүргэх зам
 
Шүүдэр буусан өглөө шүлэглэн өнгөрлөө
Шүтээний хатан ухаанд ижий таныг өргөлөө
Ур ухааны ундарга Усны долгион мэт урлана
Уужуу бодлын ухааралд увдист хүмүүний дээд та
Хан буурал хорвоогийн хамгийн сайхан үгсийг
Харамгүй тандаа хэлсэн ч энэ сэтгэл зүрхэнд багадна
Хайрын энтэй үрдээ гээд халамж ухаарлаа тээгээд
Хатан эхийн минь хамгийн нандин бүхэн сэтгэлд багтана
 
Амьд бурхан эжийдээ очъюу
Алсын газрын зэрэглээнд уусъя аа
 
Эх дэлхий намайг дааж явна
Энэ хүн төрөлхтөн бүгд түүн дээр амьдарч, түүн дээр ухаарч, бас учирч хайрлаж, халуун дулаан хайранд умбаж шинэ хүн төрлөө
Ээжээ хүү нь эрээ цээргүй үг хэлж
Элдэв хоронд орон сорж амьдралд одоо алдаж яваа ч хүн байх ёс зүй, хүний хайрлах сэтгэл, халуун хайр, энэрэл ухаарал, хайртай хүн цөм бий
Ээжийн минь ээж, бид бүгдийн ээж
Дэлхий ээж минь ариухнаас ариухан
Сүү шиг цагаахан сэтгэлтэй, дээлтэй бурхныг өлгийдөж авсан
Үр хүүхдийнхээ төлөө дээжээ өргөж мөргөдгийг нь
Дэндүү их залбирдгийг нь буурал ээжийнхээ төлөө бурханд би залбирна
Үрээс үрд үрийн үрд танаараа би бахархана
Бурхдад би залбирна
 
Амьд бурхан эжийдээ очъюу
Алсын газрын зэрэглээнд уусъя аа
 
Хүсэл мөрөөдөлтэй минь бүтээж хүүгээ та
Хүний зэрэгт хүргэсэн өлмийд нь сөгдье
Хүүгийнхээ та минь илчит наран
Хүч тэнхээ нэмнэ гэрэлтэх саран
Хайрласан хайр минь ээжийн минь хайр
Хайрласан сэтгэл минь ээжийн минь хайр
Хайрласан хүсэл минь ээжийн минь хайр
Хайрласан мөрөөдөл минь ээжийн минь хайр
Миний ээжийн тэвэр дүүрэн гурван үртэй хүн
Ижилгүй сайхан гурван үрдээ ив ижилхэн хайртай билээ
Зулай дээр нь гишгэн төрсөн ахан дүүс болсон болохоор
Зөв уяхан ээждээ бид бүгдээр хайртай билээ
 
Үүрийн туяа тусахад үдшийн бүрийг асуухад
Үлэмжийн тансаг тод од үлгэрийн мэт гэрэлтэж
Зүүднээсээ сэрмээргүй зүглэж танаас холдмооргүй
Зүг бүрийн очих цэгт хүргэх хэмнэл таслахгүй ээ
 
Амьд бурхан эжийдээ очъюу
Алсын газрын зэрэглээнд уусъя аа
 
 
              

***

Цэнгэг булаг ундрахын өмнө

Шавар булингар гарахаас яах вэ.

Цээж дотор ариусахын өмнө

Шаналал зовлон туулахаас яах вэ.

Цэцгийн нүдэнд зангирсан нулимс

Шанзны чавхдас хөглөө ч бил үү.

Цэвэрхэн цаасанд дуссан бэх

Зэнгийн хөрөг болоо ч бил үү.

Сүүлчийн навчийг хийсгэх салхинд

Анхны борооны үүл айсуй.

Сүсгийн цагаан сүүгээ өргөж

Амьдрал чамдаа биширмү би.

П.Бадрал #АгнистынГэгээ

***

Уучлал, өршөөл, хайр дээр хүний амьдрал тогтодгүйм бол 

Алдаж үзээгүй аавын хүү хаана байна, сугалаад ир...

Пионер 

...

Бүх зүйл хугацаатай 

Эхэлсэн шиг ээ төгсөнө

Өрнөсөн шиг ээ дуусна

Туулсан шиг ээ үднэ 

Хайр сэтгэл байвч дуусна

Хань ижил байвч орхино

Үр хүүхэд байвч хагацана

Үүрдийн юм гэж нэг ч үгүй шүү

Эд хөрөнгө байлаа ч барагдана

Эрх мэдэл байлаа ч элээгдэнэ

Атгасан бүхнээ ававч хорогдоно

Амласан бүгдээ биелүүлэвч үгүйрнэ

Мөнхийн зүйл гэж үгүй шүү 

Мөр өө үлдээж амьдарсан нь үнэн

Мөдхөн тэгээд буцах нь үнэн

Мөрөөдсөн шиг ээ л явж чадаагүй нь үнэн…

Нэг л өдөр үхлийн өмнө эрэгцүүлэн суухуйд

Нөгөө л хайрласан хэн үхтлээ хураасан хөрөнгө хоёр

Хэн нь ч хань болохгүй

Хэн нь ч өнгөрснийг чинь хуваалцахгүй…

Өгөх тусам чинь магтна хүмүүс бүгд л тэгдэг

Өгөх өө больбол муу хэлнэ тэд бүгд л тэгдэг

Бусдыг гэсэн сэтгэлд чинь тэд ялаа шиг шавна 

Байхгүй болох үед чинь тэд хамхууль шиг орхино

Үүрдийн гэж бодох бүрд чинь зуурдынх отож байдгийг санаарай

Үнэнч гэж зүтгэх бүрд чинь хууралт ойртож байдгийг мэдээрэй

Үнэн гэж ярих бүрд чинь худал дагаж байдгийг ухаараарай

Үхэхгүй юм шиг зүтгэх бүрд чинь хайран цаг хугацаа хорж байдгийг тунгаагаарай

Дааж давахгүй ачаа үүрсээр өтөл болохуйд

Дахиад амьдрахгүй байж яах гэж энэ вэ гэж өөртөө халаглана

Дандаа залуу явах юм шиг таарснаа хүртсээр ирсэн ээ

Даанч хожуу ухаарсныгаа бусдаасаа нууж мэлмэрнэ…

Буцааж болдоггүй цаг хугацаа гэдэг хатуу 

Буцааж төрдөггүй хүний заяа гэдэг хайран

Хазсан алим бүтэн болдоггүйг санаж алдаа битгий гаргаарай

Хагарсан шаазан эргэж нийлдэггүйг мэдэж үг ээ хянаарай 

БҮХ ЗҮЙЛ ЦАГ ХУГАЦААТАЙ

БҮХ ЗҮЙЛ ЭХЛЭЛ ШИГ ЭЭ ТӨГСГӨЛТЭЙ

О.Батболд.

Хувь заяа

 Агуу хүмүүст л агуу хувь заяа заяадаг юм байна

Миний авч чадаагүй тэр бүхэн

Чамд дүрээрээ байдгийг чи даанч мэдэхгүй

Чамаас надад ирдэг тэр их итгэл хүндлэл...

Намайг өнөөдөр энд хүргэсэн чи

Намайг дараагийн хорин жил хөтлөх бас чи

Одоо чамаар хөг хийж дуулна

Одоо чамаар цучил хийж дулаацана

Баярлалаа чамд

Өдөр бүр чамаас ухаан сууж

Өглөө бүр нарлуу тэмүүлж ниснэ

Алдсан ч бид оддын дунд дарс хундагална...

Хундага дарсанд 

Хувь заяанд

Хүслэнгийн хясалд согтсон

Шөнийн шар шувуу... 

Хэзээ ч.... битгий намайг орхиорой

Хэзээ ч битгий бусдын дарсанд согтоорой

Хэзээ ч битгий бусдын үүрэнд хоргодоорой

Шөнийн шар шувуу...

Хувь заяа гэж юув?

Дутуу заяасан хяслан

Илүү заяасан гоо үзэсгэлэн 

Ихийг ойлгуулсан ухаан

Хувь заяа гэж юув?

Бидэнд даах зовлонг минь өгсөн

Бидэнд даах жаргалыг минь ч бас өгсөн итгээрэй

Шөнийн шар шувуу