Наслах наснаасаа илүү насалсан хүний шүлэг

Гуниглах булан олдохгүй идэр нас

Гуйлгуулж туниж болохгүй эр нас 

Амьдрал гэдэг уйлах эрхгүй нас

Амьдрал гэдэг дуулах ч эрхгүй нас 

Бүхнийг орхиж болдоггүй хяслантай нас 

Бүхнийг авч болдоггүй хүслэнт нас 

Дотогшоогоо уусан тамхи бүрийнхээ үнсэн

Дор нь хав дарчихсан нас 

Уусан архи бүрийн тоогоор зүрхэндээ

Уучлал нэмсэн уужуу нас 

Бүхнийг өгөөд сэтгэл амар энэ буландаа 

Бичиг цаас нийлүүлж суухсан

Үхлийг өнгөрөөсөн өөрийнхөө төсөөлөлд

Үнэнээс гажаагүй өнгөрсөн залуу нас

Бусдаас юу ч хүлээдэггүй хэгжүүн зан

Чамаас гомдол нэхэж ирсэн 

Чамаас ирсэн сайхан дурсамж 

Чамайг над дээр ирчэхээд буцахад 

Үдэж өгөөд харж зогсохдоо бодсон бодол 

Алдаж л болохгүй... 

Ганцаардал

 
Дүрслэл мэт үүлс олзлогдогсод мэт цувж
Дайн мэт салхины үймээнд хэлбэр мэт саран
Харц мэт хувьсахад уй гашуу мэт шөнө
Хагацал мэт зовооход хөдөөлүүлэх газар мэт ГАНЦААРДАЛ
Хөлийг минь хучиж магнайг минь хөгшрөл мэт
Илбэнэм. Толь мэт нам гүмд намайг
Инээд мэт ганцаардал хямрал мэт
Зовооход эмээгийн үхэл мэт нулимс
Зочид мэт үзэгдэж анд мэт тайвшруулнам.
Уйдаж ядарсан наран уулын завсар уруу
Улаан хархан авс мэт уй хагацалтай гулсахад
Хөвгүүний цогцос мэт зөөлөн хэрээ
Харуусах мэт уйлахад хэрээ мэт ганцаардал
Хүйтэн нулимсыг нүд мэт тоншиж, дарс мэт залгилж, будуу мэт түүнэм.
Шувууны яс мэт сарны гэрэл өд мэт бутрахад
Шумуул мэт ягаан гунигийг хөх ногоон эрвээхий
Мэт ганцаардал хүүхэн мэт эргүүлдэж
Мээм мэт зэрэгцэн халуун сэтгэл дотор
Муурын зулзага мэт эвшээлгэн суунам.
Түлхүүр мэт жижигхэн, танихгүй танил мэт ганцаардал түргэн нүүх гурвалжин үүлсийн дор
Торгон бээлий рүү шургах тансаг болоод өнчин бөгж мэт үзэгдэж 
Түрийвчин доторхи уруулын будаг мэт өглөөний наран мандахыг болзоонд зогсох бүсгүйн танил сүрчигт согтуурах бөгж мэт хүлээнэм. 
Танил бус дөрвөлжин, дөрвөлжин ҮҮЛНЭЭС
Тунгалаг тунгалаг хурын бөмбөлөгөн дусал
Хүүхдүүд мэт моддын алган дээр буун чихэр мэт баярлуулахад янжуурын цог мэт ганцаардалтай
Хамгийн сүүлчийн ялалт мэт борооны зууван дусал лаа үлээх мэт учирч харанхуй сэтгэлд гэгээ татахад
Очих газар минь оршуулгын газартай адил санагдаж
Орхиж гарсан газар минь төрсөн гэр шиг бодогдож
Одоо цаг намайг ганцаардал мэт зовооход МИНИЙ
Сэргэн мандалт шувуу мэт нисээд явчихлаа.
Сэргэн мандлын минь гэрэл намайг гийгүүлээч?
Сэргэн мандлын минь аялгуу намайг эзэмдээч?
Цөвүүн цаг мэт ганцаардал намайг амраг мэт таалахад
Ганцаардал мэт цөвүүн цагийг би үзэх ёстой юм гэж үү?
Ганцаардал намайг цэцгийн мандал мэт баясгахгүй юм гэж үү?
Дүрслэл мэт үүлс олзлогдогсод мэт цувж
Дайн мэт салхины үймээнд хэлбэр мэт саран
Харц мэт хувьсахад уй гашуу мэт шөнө
Хагацал мэт зовооход хөдөөлүүлэх газар мэт ганцаардал
Хөлийг минь хучиж магнайг минь хөгшрөл мэт
Илбэнэм. Толь мэт нам гүмд намайг
Инээд мэт ганцаардал хямрал мэт
Зовооход эмээгийн үхэл мэт нулимс
Зочид мэт үзэгдэж анд мэт тайвшруулнам.
Б.Галсансүх

Яаж би...

 Яаж би хүү шигээ, өөрийнхөө жаахан алганд аавыгаа бөмбөрүүлж сурах вэ

Яаж би хүү шигээ ганц уйлаад аав ээждээ эрхлэх вэ

Яаж би хүү шигээ зүүдэндээ үнэгчлэн нар мандтал унтаж чадах вэ

Яаж би хүү шигээ эгчийгээ дагаад уйлж, дуулж сурах вэ

Яаж би хүү шигээ хэрэг тарьчихаад аавыгаа загнаж сурах вэ

Яаж би хүү шигээ талхны үйрмэг газраас олоод эхнэрээ өөлж сурах вэ

Яаж би хүү шигээ аавыгаа баярлуулж өдөр бүр тэвэрч сурах вэ

Яаж би Амитава шиг биш хүү шигээ бясалгаж сурах вэ

Яаж би Амитава шиг биш хүү шигээ ертөнцийг гэрээ хэмээн сэтгэх вэ...

Яаж би ертөнцийг бяцхаан гартаа атгаад, юм бүхнийг амталж сурах вэ

Яаж би хүү шигээ өвөөгөөн баярлуулж, бурхантай мэтгэлцэж сурах вэ

Яаж би...

УБ, 2015.11.28

Сүүлийн мөр

 Амтархан уншсан номны

Сүүлийн мөр, хуудас шиг 

Аяаа миний үзсэн 

Зурвас төдий насны минь 

Алдаа оноо, уужим сэтгэлийн 

Аль алинийг нь багтаасан 

Алдрайхан хонгор насны минь 

Амин сүнс минь 

Шүлэг минь би чамдаан 

Үүрд үлдсэн шүү сэтгэлдээ 

Шинийг хайж үзээгүй 

Үнсээд салаагүй насны минь учрал 

Үе үехэн зүрхний мухраа ухаж 

Өөрөөн өөртөө гуниг нэмэх 

Хэзээ нэгэн цагт би 

Болор цомын тайзнаа 

Чамтайгаан би дахин учрана 

Чамайгаан би дахин дуудна...

“Зүрхний уяа”

Шүүдэр сондрох өвсөн шугуй
Шөнийн талдаа өдөн нөмрөг
Ханийн болзоонд намайг дуудаад
Хайрын шивнээ үндэс сэрээнээ
 
Замбуулинд учрахгүй байх аргагүй
Залуу нас дурлалын дуу минь
Ганцхан мөч ч холдохын аргагүй
Гал халуун зүрхний уяа
 
Энх мэндийн дуунд уяраастай
Эргэх хорвоо үүрдийн минь заяа
Нялх цэцгийн хатан бүүвэйтэй
Номин дэлхий хайрын өлгий
 
Замбуулинд учрахгүй байх аргагүй
Залуу нас дурлалын дуу минь
Ганцхан мөч ч холдохын аргагүй
Гал халуун зүрхний уяа
 
Насан туршийн амьдын жаргал
Наран аялах алсын цараатай
Үрээ бүүвэйлэн өсгөх чөлөөнд
Үйлс тэтгэн үржин дэлгэрээстэй

Замбуулинд учрахгүй байх аргагүй
Залуу нас дурлалын дуу минь
Ганцхан мөч ч холдохын аргагүй
Гал халуун зүрхний уяа

Сэтгэлийн цагаан хун

Дэндүү ахархан насны эхэнд
Дэргэд чинь байлаа ч жаргаагүй 
Онгон хайрын ариухан шүтээнд 
Мөргөлөөч сөгдлөөч мөнхрөөгүй

Даль жигүүрэндээ мөнхийн шархтай 
Даанч гэнэхэн залуу нас минь
Сэвгүй хайрын ганцхан бахархал
Сэтгэлийн цагаан хун чинь дээ би

Үдлээд буцхын зайтай хорвоод 
Үүрдийн байлаа ч жаргаагүй
Хайр хайрын халуун илчинд
Хагацлаач холдлоо ч мартаагүй 

Даль жигүүрэндээ мөнхийн шархтай 
Даанч гэнэхэн залуу нас минь
Сэвгүй хайрын ганцхан бахархал
Сэтгэлийн цагаан хун чинь дээ би

Богинохон заяат хүний орчлонд
Бодлоо гүйцээж амьдраагүй 
Ухаарал гэмшилийн алтан тайз
Уярлаач учирлаач ханьсаагүй

Даль жигүүрэндээ мөнхийн шархтай 
Даанч гэнэхэн залуу нас минь 
Сэвгүй хайрын ганцхан бахархал
Сэтгэлийн цагаан хун чинь дээ би

....

Хээрийн гєрєєс шиг насны минь
Хээтэй хоргой шиг намтар дунд
Арилшгvй мєрєє vлдээсэн
Аяа миний буриад басган...