Урт холын замдаа чамайг өвөртлөн бэдэрнэ

Гуниггүй гэж өөрийгөө хуурч
Гүдэсхэн алхаж яваа энэ өдрүүдэд
Өөрийгөө таниа нь үгүй явсандаа
Өнөөдөр сэтгэл үймэрч сууна

Сэтгэл эмзэглэхдээ хүрвэл
Сархадын ч хэрэг алга
Хүсэл тэмүүлэл эмтрэхдээ хүрвэл
Хүн байхын ч утга алга

Зорилгогүй, өөртөө итгэлгүй, эмзэг энэ өдрүүд
Би хэн юм бэ? яах гэж хорвоод явна вэ?
Хаа байсан тэртээ жилүүдэд
Хэн нэг нь надаас хулгайлвуу?

Гучин насандаа Есинин шүлгээ тэрлээд буцсан шиг
Тийм мэдрэмж...
Хэрвээ үнэн бол үлдсэн ганц жилдээ
Зорилго чамаар л дутаж байна

Далай багш бусдад туслахыг өөрийнхөө зорилго гэжээ
Даан ч би бусдад байтугай өөртөө ч туслаж чадах бил үү?
Чамайг би өөрийн болгоод
Гуниггүй гучин насыг угтах болно

Үнэн ч бай худал ч бай
Үхэлтэй нүүр тулахаас айхгүй амьдрана
Эрээвэр хураавар бодлууд дундаа төөрөөд
Эгээтэй л чамайг мартаж явжээ

Зорилгогүй би өөрийгөө хуураад яах вэ
Зогсож байгаад, нэг тогтож хараад
Уртаар санаа алдаж, чамайг нэг анзаараад
Урт холын замдаа чамайг өвөртлөн бэдэрнэ.

Харуусал...

Алдаж байж онодог хорвоо юмсанж
Аялгуунд уярч, үгэнд тээглэдэг сэтгэл юмсанж
Аяа дуулая даа би шүлэг юугаан
Ав даа чи минь, миний алдаа бүхнийг

Амьдралд би ам гарахгүй
Айлын хоол амттай санагдахгүй
Тийм л гучин насыг үзчихээд
Тэнгэрийн доор уртаа амьсгаа авна

...

Хүүдээ бичсэн захидал

Хүүгээ мэндэлсэнээс хойш аав нь
Хэнд ч хэлээгүй үг олох гэж
Сэтгэлийн мухраа өрөмдөж
Итгэлийн зулыг бадамлуулан бичиж сууна

Аавдаа чи ач хариулах хэрэггүй
Аав нь чиний төлөө
Аавдаа ач санасан юм
Алс холын бодолдоо санан санан өссөн юм

Цагтаа аав нь ааваасаа
Залуу насыг нь үрж өссөн
Одоо би аавынхаа төлөө
Орчлонг умартан чамайг өсгөнө

Аавдаа чи ач санах хэрэггүй
Аавынхаа ачийг хожим чи
Хөрстөд хөл алдалгүй
Хүүдээ гаргаж ач хариул

Амьдралд чи ганцаараа биш
Аав чинь чиний цусанд буцлана
Алдаан дунд чи ганцаараа биш
Аавынх нь захидал сэтгэлд чинь үлдэнэ

Хүн гэдэг ухамсарт амьтаны
Хүслийнх нь үзүүр мөнх амьдрах
Мөнх амьдралын утга учир нь
Мөнөөх чиний хүү чинь байх болно

Хүн гэдэг амьдралдаа
Хаа нэгэн газрын хил дээсэн дотор
Эх орон хэмээх нэгэн бүлийн
Эд эс нь болж, хувь тохиол учирдаг

Үр хүүхдийнхээ төлөө гэх
Эцэг эх бүрийн
Үндэс сэтгэл зүрх нь
Эх орон ажгуу

Эх орон гэдэг үр минь чи юмсанж
Эрт урьдын ачлал ч бас чи юмсанж
Аав минь ч бас чи юмсанж
Адаг сүүлд нь би өөрөө ч бас чи юмсанж

Үнэн биш зөв амьдрах гэж аав минь
Үсээн цайтал миний төлөө
Чөмгөө дундартал аав минь үнэндээ
Чиний төлөө л өөрийгөө үржээ

Хэзээ хойно үрийн чинь үр
Хэн байснаа хэзээ ч үл мартаг
Өнгөрсөн бидний алдааг давталгүй
Өмнөхөө л харж, үүрд мөнхөд үргэлжлэг

Аавд нь тээх илүү үг алга
Алдаа оноон дундаасаа чи улам ухаажина
Асуудал гарвал тойроод байлгүй
Агсал залуу насаар дайраад, даваад гар

Алдахаас бүү ай
Алдсан ч оносон ч дайраад л гар
Урагшаа чи эс алхвал
Угтаан чи ухарч мэднэ

Хүн гэдэг сэтгэлийн амьтан юм шүү
Хүслээн дарж, ухамсарт амьдралд шуна
Амьдрал хэдий шударга бус ч
Амиа бодож бүү шантар

Хэзээ хойно, үзээд алдах минь яав даа гэж
Хэрхэвч чи толгойгоо барьж суух ёсгүй
Өлгийндөө тонгочих чиний үнэрт
Өнөөдөр аав нь согтож сууна

Аав ээждээ ачлалтай болохоос илүү
Агуу энэ эх орондоо л хэрэгтэй хүн бол
Эцэг эхтээ ачлалтай явжээ гэхээс илүү
Эх нутагтаа гавьяатай явжээ гэвэл баярлана

Нэрийг чинь өгсөн утга учрыг
Нэгэн цагт чи мэднэ
Аавыгаа чи тэр үед
Амьдралыг дэнслэж явжээ гэж ойлгоорой

Аав нь хүүдээ энэ амьдралынхаа
Алдаа онооныхоо дэнсийг л өгнө
Өөрөө чи энэ гараараа
Өнөр өтгөн амьдралыг босгоорой.

УБ хот, 2015,05,01

Бурхад бол жимс, Жимс бол бурхад

Бурхан надад хэлэхдээ

Битгий яар хүү минь

Хамгийн исгэлэн жимс бол

Би юм шүү гэж

Зүүдэнд минь шивнэхдээ

Зүрхэнд минь сийлэхдээ

Согтуу байсан учраас

Солиорч сууна энд би

Анхлан амтласан жимс

Исгэлэн байсан

Ахиад нэгийг амсхад

Энгийн л нэг жимс

Анхных болохоороо тэр жимс

Исгэлэн бөгөөд гашууныг

Ай бурхан чи юунд

Итгэж надад хэлсэнгүйв

Өөр ямрыг ч амссан

Түүнээс гашуун нь үгүй

Өөрийн сэтгэлээ би

Түүний амтаар исгээд

Өнө мөнхөд хөлчүүрхнэм

Өглөө босоод л шартнам

Үгээн барж агсамнанам

Үйлээн үзэж үгүйлнэм

Хэлбэр хөөж томыг

Сэтгэлээн хуурч хүнийхийг

Өчнөөн олныг амсавч

Өөр бусад шиг үгүй юм чи

Том жижигтээ биш

Өнгө зүсэндээн биш

Дотоод мөн чанартаа гэж

Өнөөдөр л би ухаарав

Архи уусны маргааш

Шарталгүй сэрэх нь сайхан ч

Амтыг нь хайж амьдралаа

Шал дэмий үрсэнээ

Өнөөдөр л гэнэт ухаарах нь

Өглөөний шар гараагүйнх юмуу

Зовлон гэгч сонор аж

Жаргал гэгч дүлий аж

Буруу зөв аль нь бай

Исгэлэн байсан тэр үнэнийг

Би хойшид амсахгүй гэх

Итгэл надад төрөв

Анх амссан тэр үед л

Исгэлэн байсан тэр жимс

Одоо би дахин амсвал

Исгэлэн амтанданд дасах байлгүй

Үүрд исгэлэн амтыг чинь санах гэж

Эгнэгт би амсахгүй гэх

Үнэн мөнийг бурхан чи

Өөрөө л надад харуулсан

Ахиж хэрвээ нэг л амсвал

Амьд явах хэрэг үгүй

Үзэж дуусгах бүхний хийгээд

Үйл лайгаа үүрч аваад

Хэзээ хойно чамайг би

Хөнтөрч орхиод даруулга хайж

Хөрстөөс нэг буцах үедээ

Хэнд ч өгөхгүй би аваад явна.

Нэгэн цагт

Нэгэн цагт би үхнэ
Чи ч бас үхнэ
Нэгэн цагт бид учирна
Чамайг би олно

Өнгө мөнгөний амьдралд
Өөрөөрөө байж болохгүй мэт
Хүнийх амттай хорвоод
Хүсэл тарчилж үхнэ

Хүсэл үхэх тэр цагт
Сэтгэл бас үхнэ
Сэтгэл үхэх тэр цагт
Хайр бас үхнэ
Хайр үхэх тэр цагт бас
Харин бид диваажинд учирна

Нэгэн цагт би амьдрана
Чи ч бас амьдрана
Зурсан зураас нь давхцана
Туулсан зам нь сална

Хар цагааны хорвоод
Хамгийн нандин итгэл өвөртлөнө
Тэвчээрийн хүлээс тасрах мөчид
Тэр итгэл хүний өвөрт жаргана

Итгэл өвөртлөсөн тэр өдрүүдэд
Ингээд л жаргах юм шиг
Хайр булгилсан төр өдрүүдэд
Халуунаараа байх юм шиг
Эндүүрсэн тэр өдрүүдэд
Эгнэгт нэгнээ олохгүй

Нэгэн цагт би төрнө
Чи ч бас төрнө
Тавилан заяаж мөд учирахгүй ч
Хувь тохиож чамтай учирна

Өнгө алагласан энэ хорвоог
Өмчилж би төрсөн юм шиг
Учрал хүлээсэн тэр өдрүүдэд
Угтаж бид бэлтсэн юм шиг
Нэвт ширтэх харцанд чинь унаж
Нэг насаараа бид анх учирна

Эрэл

Зүүдэндээ чамайг хайна
Зүрхэндээ чамайг хайна
Зөнгөөрөө чамайг хайна
Зөндөө их хайлаа
Ердөө л чи алга

Зүрхний минь нэгэн буланд
Зүүдний хугас тэрхэн мөчид
Сэтгэлийн минь сэмэрсэн үзүүрт
Сэргэлэн алаг нүдний чинь харцанд
Ердөө л чи алга

Заримдаа үнэрийг чинь мэдрэх гэж нүдээ анидаг
Залуудаа даарч явсан шиг шөнө би халууцдаг
Уруулны чинь амтыг санах гэж би тамхилдаг
Ухаан орох гэж би заримдаа унтдаг
Ердөө л чи алга

Эрх хонгор дууг чинь сонсох гэж
Эргээд буцаж цаг хугацаагаар аялдаг
Бүлээн амьсгалийг чинь мэдрэх гэж
Бүтэн цусаа юүлмээр санагддаг
Ердөө л чи алга

Алаг хорвоогийн тарчлаан
Эрэлийн үзүүрт хоосонд оршдог
Амин зүрхний халуун сэтгэл
Энгийн нэгэн сэтгэлд явдаг
Ердөө л чи алга

Тээр жил би зөрүүдлэсэн шиг
Тэгэхэд чи мөчөөрхсөн шиг
Хайран хугацааг залгиж өнгөрөөсөн
Халуун сэтгэлээ ууршуулж дарсан
Ердөө л чи алга

Эрлийн үзүүрт үнэр нь алга
Сэтгэлийн үзүүрт харц нь алга
Зүтгэлийн үзүүрт дуу нь алга
Цаг хугацааны үзүүрт ердөө л чи алга
Чи алга