***

Уучлал, өршөөл, хайр дээр хүний амьдрал тогтодгүйм бол 

Алдаж үзээгүй аавын хүү хаана байна, сугалаад ир...

Пионер 

...

Бүх зүйл хугацаатай 

Эхэлсэн шиг ээ төгсөнө

Өрнөсөн шиг ээ дуусна

Туулсан шиг ээ үднэ 

Хайр сэтгэл байвч дуусна

Хань ижил байвч орхино

Үр хүүхэд байвч хагацана

Үүрдийн юм гэж нэг ч үгүй шүү

Эд хөрөнгө байлаа ч барагдана

Эрх мэдэл байлаа ч элээгдэнэ

Атгасан бүхнээ ававч хорогдоно

Амласан бүгдээ биелүүлэвч үгүйрнэ

Мөнхийн зүйл гэж үгүй шүү 

Мөр өө үлдээж амьдарсан нь үнэн

Мөдхөн тэгээд буцах нь үнэн

Мөрөөдсөн шиг ээ л явж чадаагүй нь үнэн…

Нэг л өдөр үхлийн өмнө эрэгцүүлэн суухуйд

Нөгөө л хайрласан хэн үхтлээ хураасан хөрөнгө хоёр

Хэн нь ч хань болохгүй

Хэн нь ч өнгөрснийг чинь хуваалцахгүй…

Өгөх тусам чинь магтна хүмүүс бүгд л тэгдэг

Өгөх өө больбол муу хэлнэ тэд бүгд л тэгдэг

Бусдыг гэсэн сэтгэлд чинь тэд ялаа шиг шавна 

Байхгүй болох үед чинь тэд хамхууль шиг орхино

Үүрдийн гэж бодох бүрд чинь зуурдынх отож байдгийг санаарай

Үнэнч гэж зүтгэх бүрд чинь хууралт ойртож байдгийг мэдээрэй

Үнэн гэж ярих бүрд чинь худал дагаж байдгийг ухаараарай

Үхэхгүй юм шиг зүтгэх бүрд чинь хайран цаг хугацаа хорж байдгийг тунгаагаарай

Дааж давахгүй ачаа үүрсээр өтөл болохуйд

Дахиад амьдрахгүй байж яах гэж энэ вэ гэж өөртөө халаглана

Дандаа залуу явах юм шиг таарснаа хүртсээр ирсэн ээ

Даанч хожуу ухаарсныгаа бусдаасаа нууж мэлмэрнэ…

Буцааж болдоггүй цаг хугацаа гэдэг хатуу 

Буцааж төрдөггүй хүний заяа гэдэг хайран

Хазсан алим бүтэн болдоггүйг санаж алдаа битгий гаргаарай

Хагарсан шаазан эргэж нийлдэггүйг мэдэж үг ээ хянаарай 

БҮХ ЗҮЙЛ ЦАГ ХУГАЦААТАЙ

БҮХ ЗҮЙЛ ЭХЛЭЛ ШИГ ЭЭ ТӨГСГӨЛТЭЙ

О.Батболд.

Хувь заяа

 Агуу хүмүүст л агуу хувь заяа заяадаг юм байна

Миний авч чадаагүй тэр бүхэн

Чамд дүрээрээ байдгийг чи даанч мэдэхгүй

Чамаас надад ирдэг тэр их итгэл хүндлэл...

Намайг өнөөдөр энд хүргэсэн чи

Намайг дараагийн хорин жил хөтлөх бас чи

Одоо чамаар хөг хийж дуулна

Одоо чамаар цучил хийж дулаацана

Баярлалаа чамд

Өдөр бүр чамаас ухаан сууж

Өглөө бүр нарлуу тэмүүлж ниснэ

Алдсан ч бид оддын дунд дарс хундагална...

Хундага дарсанд 

Хувь заяанд

Хүслэнгийн хясалд согтсон

Шөнийн шар шувуу... 

Хэзээ ч.... битгий намайг орхиорой

Хэзээ ч битгий бусдын дарсанд согтоорой

Хэзээ ч битгий бусдын үүрэнд хоргодоорой

Шөнийн шар шувуу...

Хувь заяа гэж юув?

Дутуу заяасан хяслан

Илүү заяасан гоо үзэсгэлэн 

Ихийг ойлгуулсан ухаан

Хувь заяа гэж юув?

Бидэнд даах зовлонг минь өгсөн

Бидэнд даах жаргалыг минь ч бас өгсөн итгээрэй

Шөнийн шар шувуу

Үлгэр ингэж төгсдөг

Алтан шаргал намраар 

Аальхан хонгор зангаар 

Сурагчийн ширээн дээр 

Сургуулийн буланд 

Сэм сэмхэн харц тулгарч 

Сэхүүн занд үг ч солилгүй 

Чамайг гэсэн олны дунд 

Чамайг гэх бас нэгэн байя гэж бодоогүй юмаа

Гэхдээ л 

Учрал заяаж хамт амьдарч 

Ухаан заяаж хамт жаргаж 

Ухаан заяаж хамт ч бас зовсон 

Уртаа холын бодол минь тэнэг байж 

Ухаан бас дутсан хүйтэн намраар 

Сүүлчийн үнсэлтээ ч хэлэлгүй

Өнөөдрийг хүртэл явсан болохоор 

Өр сэтгэлдээ дараатай л явсан юм байна.

Баяртай

Чамайг авсан арван долоон насаа

Чамд л тээглэсэн хурын үүлийг

Чамайг гэсэн гэнэн тэнэг, нандин хонгор бүхнээ 

Үүрд энд нь орхиё. 

...

Тэвэрч ирсэн цэцэг чинь хэд хоногийн настай вэ?

Тэмцэж бичсэн шүлэг минь мянган жилийн настай.

Pioneer

Аймаар муухай үгүүд

Гомдож болдоггүй юм байнаа 

Эмэгтэй хүн

Уучлал гуйдаггүй хүний хажууд тэсдэг мөртөө 

Уучлал гуйсан эрийг тоодоггүй юм байна 

Гомдлоо гээд яахав дээ 

Уг нь 

Сайндаа л тэвэрч уйлмаар 

Хүзүүнээсээ чамайг зүүмээр л байгаа нь тэр 

Эр хүн чиний хажууд 

Уйлж байвал 

Гомдож байвал 

Хүн байна гэж итгээрэй 

Эр хүнд нялцгай байх нь зохидоггүй юм байнаа 

Дахиад чамд гомдохгүй 

Дахиад чиний хажууд уйлахгүй 

Дахиад чамд эрхлэхгүй 

Аймаар муухай үгүүд

Хажууд чинь байх хувь дутсан шиг 

Харамлах ч эрхгүй заяа дутсан шиг 

Гомдох ч эрхгүйгээ сая л ойлгов 

Ай гэнэн хонгор залуу нас минь 

Чамд би бүхнээн өгөөд 

Үүрд иймээрээ үлдэхсэн 

Чадахгүй нь, гомдож чаддаг хүнээрээ байхсан

Тэр нэгэн бүсгүйд

Хувь дутсан дурлалаар өвдөж

Хуурын чавхдас шиг хөг орж
Хувцсан дотроо шатаж явахад минь
Чи намайг тоогоогүй
Тэгэхэд чи
Холын холд
Голын хор шиг л байсан
Хоёр мөр шүлэг шиг уруулаар чинь үнсүүлж
Хорвоог баръя даа гэж их бодсоон
Бүтээгүй ээ
Зүсэрсэн бороо шиг он жилүүдийн урсгалд
Зүүдээ чамаар л үргэлжлүүлж
Тэр жилийн амттай зовлонгийн
Тэн хагасыг ч гээж чадаагүй л явна 

Сураг отсон гэнэн зүүдэнд минь
Сурагч бэхний өнгөөр дандаа чи ирдэг
Бүтээгүй жаргалаар алга шавхуурдан шоглоод
Бүртэн бүртэн гэсээр үүрээр чи явдаг
Залгаж бодсоор би нартай хутгалдан
Замбуулингийн тоос цэцгэн дунд бодолдоо бүдэрдэг
Зүүдний төгсгөл үнэнтэй ингэж айлсан
Зөн совингийн зангилаа хөвөрдөг
Зүтгэж яваа амин амьдралын хажуугаар
Зүүдлэхээс өөр эрх надад байхгүй!
Мартаагүй л явна даа чамайгаа гэж
Манхайн цайх үүрийн туяа
Маралын гурван гялаанаар хэлүүлье
Намрын навч зүйж бичсэн шүлгээрээ
Намбаргахан эмэгтэй чамд мэнд хүргье?
Найрагч Лхагвасүрэгийн гэргий болж
Нажидаа эдлээгүйд чинь баяр хүргье?

Б.Лхагвасүрэн

Цаг хугацаа

Цаг хугацаанд хүндийн жин өгч хүндрүүлэхийг амьдрал гэнэ

Удаашруулахыг хөдөлгөөн гэнэ

Гүнзгийрүүлэхийг мэдрэмж гэнэ

Зогсоохыг #хайр гэнэ.

Нэрд гарах уу, 

Баян болох уу

Заза төвөг дөө, цаг хугацааг л нэг зогсоож үзэхсэн... Ли Бай

#physics #love 

Шүлэг минь

 Миний ууж баралгүй орхисон цор ганц амтат дарс бол бүсгүй хүн…. Данзангийн Нямсүрэн.

Насаараа уугаад ч чамайг барамгүй

Насаараа үнэрлээд ч сэтгэл ханамгүй

Надаас чамд шунасан сэтгэл хэзээ ч унтрамгүй

Нам гүм даруухан, сэтгэлийн минь булан, орон зай шүлэг минь чи...

Миний уншиж баралгүй орхисон цор ганц шүлгийн дэвтэр бол бүсгүй хүн

Миний дуулж чадалгүй орхисон цор ганц аялгуу бол бүсгүй хүн 

Миний уйлж дуусгалгүй орхисон цор ганц сэтгэлийн хат бол бүсгүй хүн 

Миний ухаарч амжилгүй орхисон цор ганц цэцэн ухаан бол бүсгүй хүн 

Миний бичиж чадсан цор ганц хайр бол шүлэг минь

Миний авч чадсан цор ганц бүсгүй хүн бол шүлэг минь

Миний ухаарч чадсан цор ганц мэргэн ухаан бол шүлэг минь

Миний уярч сөгдөж чадсан цор ганц гоо үзэсгэлэн бол шүлэг минь ... 

Будлиу

Мартахын тулд үргэлж санах хэрэгтэй

Мартах март мар ма м 

Мартцөөн 

Санахын тулд хааяа мартаж байх хэрэгтэй

Санах сана са с 

Аан санасан. 

Наслах наснаасаа илүү насалсан хүний шүлэг

Гуниглах булан олдохгүй идэр нас

Гуйлгуулж туниж болохгүй эр нас 

Амьдрал гэдэг уйлах эрхгүй нас

Амьдрал гэдэг дуулах ч эрхгүй нас 

Бүхнийг орхиж болдоггүй хяслантай нас 

Бүхнийг авч болдоггүй хүслэнт нас 

Дотогшоогоо уусан тамхи бүрийнхээ үнсэн

Дор нь хав дарчихсан нас 

Уусан архи бүрийн тоогоор зүрхэндээ

Уучлал нэмсэн уужуу нас 

Бүхнийг өгөөд сэтгэл амар энэ буландаа 

Бичиг цаас нийлүүлж суухсан

Үхлийг өнгөрөөсөн өөрийнхөө төсөөлөлд

Үнэнээс гажаагүй өнгөрсөн залуу нас

Бусдаас юу ч хүлээдэггүй хэгжүүн зан

Чамаас гомдол нэхэж ирсэн 

Чамаас ирсэн сайхан дурсамж 

Чамайг над дээр ирчэхээд буцахад 

Үдэж өгөөд харж зогсохдоо бодсон бодол 

Алдаж л болохгүй... 

Ганцаардал

 
Дүрслэл мэт үүлс олзлогдогсод мэт цувж
Дайн мэт салхины үймээнд хэлбэр мэт саран
Харц мэт хувьсахад уй гашуу мэт шөнө
Хагацал мэт зовооход хөдөөлүүлэх газар мэт ГАНЦААРДАЛ
Хөлийг минь хучиж магнайг минь хөгшрөл мэт
Илбэнэм. Толь мэт нам гүмд намайг
Инээд мэт ганцаардал хямрал мэт
Зовооход эмээгийн үхэл мэт нулимс
Зочид мэт үзэгдэж анд мэт тайвшруулнам.
Уйдаж ядарсан наран уулын завсар уруу
Улаан хархан авс мэт уй хагацалтай гулсахад
Хөвгүүний цогцос мэт зөөлөн хэрээ
Харуусах мэт уйлахад хэрээ мэт ганцаардал
Хүйтэн нулимсыг нүд мэт тоншиж, дарс мэт залгилж, будуу мэт түүнэм.
Шувууны яс мэт сарны гэрэл өд мэт бутрахад
Шумуул мэт ягаан гунигийг хөх ногоон эрвээхий
Мэт ганцаардал хүүхэн мэт эргүүлдэж
Мээм мэт зэрэгцэн халуун сэтгэл дотор
Муурын зулзага мэт эвшээлгэн суунам.
Түлхүүр мэт жижигхэн, танихгүй танил мэт ганцаардал түргэн нүүх гурвалжин үүлсийн дор
Торгон бээлий рүү шургах тансаг болоод өнчин бөгж мэт үзэгдэж 
Түрийвчин доторхи уруулын будаг мэт өглөөний наран мандахыг болзоонд зогсох бүсгүйн танил сүрчигт согтуурах бөгж мэт хүлээнэм. 
Танил бус дөрвөлжин, дөрвөлжин ҮҮЛНЭЭС
Тунгалаг тунгалаг хурын бөмбөлөгөн дусал
Хүүхдүүд мэт моддын алган дээр буун чихэр мэт баярлуулахад янжуурын цог мэт ганцаардалтай
Хамгийн сүүлчийн ялалт мэт борооны зууван дусал лаа үлээх мэт учирч харанхуй сэтгэлд гэгээ татахад
Очих газар минь оршуулгын газартай адил санагдаж
Орхиж гарсан газар минь төрсөн гэр шиг бодогдож
Одоо цаг намайг ганцаардал мэт зовооход МИНИЙ
Сэргэн мандалт шувуу мэт нисээд явчихлаа.
Сэргэн мандлын минь гэрэл намайг гийгүүлээч?
Сэргэн мандлын минь аялгуу намайг эзэмдээч?
Цөвүүн цаг мэт ганцаардал намайг амраг мэт таалахад
Ганцаардал мэт цөвүүн цагийг би үзэх ёстой юм гэж үү?
Ганцаардал намайг цэцгийн мандал мэт баясгахгүй юм гэж үү?
Дүрслэл мэт үүлс олзлогдогсод мэт цувж
Дайн мэт салхины үймээнд хэлбэр мэт саран
Харц мэт хувьсахад уй гашуу мэт шөнө
Хагацал мэт зовооход хөдөөлүүлэх газар мэт ганцаардал
Хөлийг минь хучиж магнайг минь хөгшрөл мэт
Илбэнэм. Толь мэт нам гүмд намайг
Инээд мэт ганцаардал хямрал мэт
Зовооход эмээгийн үхэл мэт нулимс
Зочид мэт үзэгдэж анд мэт тайвшруулнам.
Б.Галсансүх