Амьдрал...

Хайр байгаагүй орчлонг сөрөхөөс

Халширч чи надаас явчихаж

Хамгийн нандин зүрхээн мартаад

Харанхуй орчлон руу хөл алдчихаж,

Оройтсон борооны хойноос цув нөмрөх шиг

Одоо ингэж үсэг мөрлөж суух,

Ондоо хэнд ч хэлээгүй зүрхний уйлаан болохдоо

Онгироо үгс энд номхон шүлгээр жагсана.

Дандаа чамд бичдэг бол үг хуучирсан байх

Даанч би гуних дуртай юм шиг

Хэлээгүй үлдсэн хэдхээн үгээ

Хэлхэж суухаас өөр жаргал алга.

Чамруу гэх байх гэж бодсоон

Үгүй юм билээ, Хайр бол

Чангаас чанга тэврээгүй ч

Үнэндээ чамаас явчихна, Амьдрал бол

Аая лаг бичсээн. Амьдрал гээд л

Анхандаа би гуниг гэж нулимсыг бодож

Жаргал гэж инээдийг боддогсон

Жаахан ч гэсэн сэтгэл дүүрэн байх гэж

Жаргаж үзээгүй над шиг залуус

Анхандаа сэтгэлийг амьдралд бодож

Сэрүүнийг зовлонд бодож

Зогссон мэт хорвоог эргүүлэх мэт болдогсон.

Үгүй дээ сэтгэл минь

Урсаад л байх энэ үгс бол харин

Угтаан бол Амьдрал гэж

Үгүй ээ....  би нэлээн дээрээс бодсоон...