Анхны сэтгэлийн тухай бичих гээд, хэдэн өдөр ээрсэн бодол минь яг тулхаараа гарч өгдөггүй. Зохиож болдоггүй, өөрчилж болдоггүй, хүн санааны сэтгэлийг бичихэд үг багадаж, үсэг жижигдэж, итгэл алдарч, сэтгэл сэмэрч сууна. Гуниглал биш, бахархал биш, эргэцүүлэл төдий байгаасай гэж найднам.
Борооноос намайг хаасангүй гэж чи зэмлэсэн, бодлоосоо би хаяагүй гэж чамд хэлсэн, өөрийн сэтгэлээ яагаад зөвөөр илэрхийлж чадаагүйг, өрөөлийн сэтгэлийг яагаад өөрийнх болгох гэж зүтгэснийг, өглөө үнсүүлж гараад ажилруугаа яарч, үдэш санасан амьтан гэрлүүгээ яарах гэж би, тээр холын жилийг хүлээж чадахгүй ч амлаж, эмэгтэй хүний сэтгэлийг таниа нь үгүй явсан сэтгэл энэ бүгд тэгээд хайр байсийм гэжүү?
Цааш нь бичмээр л байна даанч ......
No comments:
Post a Comment